سينه اي کز معرفت گنجينه اسرار بود
کي سزاوار فشار آن در و ديوار بود ؟
طور سيناي تجلي مشعلي از نور شد
سينه سيناي عصمت مشتعل از نار بود
ناله ي بانو زد اندر خرمن هستي شرر
گويي اندر طور غم چون نخل آتشبار بود
آنکه کردي ماه تابان پيش او پهلو تهي
از کجا پهلوي او را تاب آن آزار بود؟
گردش گردونِ دون بين کز جفاي سامري
نقطه ي پرگار وحدت مرکز مسمار بود!