نور اهلبیت *علیهم السلام

معاذ تعریف می کند که من در مورد هول و وحشت هاى قیامت از پیغمبر (صلّى اللّه علیه و آله) سؤالى کردم.

فرمود: معاذ! از مطلب عظیمى پرسیدى.

سپس اشک از دیدگان مبارکش فرو ریخت و فرمود:

در آن روز ده گروه از امت وارد صحنه قیامت می شوند به گونه ای که هر گروه قیافه و شکل خاص خودش را دارد:

عده ای به صورت میمون می آیند و عده ای دیگر به شکل خوک.

گروهی سرشان به طرف پایین است و پا به طرف بالا دارند به گونه ای که صورتشان به زمین ‏کشیده می شود.

دسته ای کورند و دسته ای دیگر، کر و لال.

بعضى زبانشان از دهان درآمده و روى سینه افتاده و

این در حالیست که چرک از آن مى‏ریزد به طورى که همه را اذیت مى‏کند.

بعضى هم دست و پایشان بریده است

و بعضى دیگر به چوبه‏هاى دار آتشین آویخته شده‏اند.

عده ای هم از مردار بدبوترند.

برخی پیراهن هایی از قیر داغ بر تن دارند که به پوست بدنشان چسبیده است.

اینها چه کسانی اند؟

در ادامه روایت حضرت به این سوال پاسخ می دهد؛

پاسخی که در حقیقت، بیان واقعیت برخی از گناهان است.

اگر کسی به این گناهان عادت کرد و آن خصلت ناپسند، جزء جان و حقیقت او شد؛

در قیامت هم که روز ظهور حق است به این شکل هایی که در روایت آمده است وارد صحنه قیامت می شود.

 

بر این اساس حضرت فرموند:

بوزینگان کسانی اند که در دنیا سخن‏چین بودند.

خوکان همانهایی هستند که حرام خوری شد سیره شان.

سرنگونان کسانی اند که رباخواری شد پیشه شان.

کوران قاضیانی هستند که در داوری ستم کردند و رأی ظالمانه دادند.

کر و لالان در دنیا خودپسند بودند و آنها که زبان خود مى‏جوند کسانی هستند که در دنیا اهل غیبت بودند.

دست و پا بریدگان کسانی هستند که مدام همسایه های خود را  آزار دادند.

به دار آویختگان همانها هستند که با بدگوی مردم آنان را به چنگال خونین زورمندان ستمگر دچار مى‏کردند.

و متعفنان کسانى هستند که عنان نفس عالى بشرى

 را به دست شهوت و کامروایى سپرده و از پرداخت حقوق الهى خوددارى نمودند

و دسته‏ اخیر که مردمی متکبر و فخر فروش‏اند.

کلمات کلیدی :