نور اهلبیت *علیهم السلام

اندیشیدن پیش از سخن

امام علی (علیه السلام):

فَکِّرْ ثُمَّ تَکَلَّمْ تَسْلَمْ مِنَ الزَّلَلِ.

فکر کن آنگاه سخن بگو تا از لغزش و خطا مصون باشی.

بوی عبادت
امام کاظم علیه‏ السلام:
کانَ یُعرَفُ مَوضِعُ سُجُودِ أبی عَبدِاللّه‏ِ بِطیبِ رِیحِهِ.
سجده‌گاه امام صادق (علیه‏ السلام) از بوى خوش آن شناخته مى‏شد. ‏

آسان‌گیری بر گرفتار
پیامبر اکرم (صلّی‌ الله‌ علیه‌ وآله):
مَنْ یَسَّرَ عَلَی مُعْسِرٍ یَسَّرَهُ اللهُ عَلَیْهِ فی الدُّنْیَا وَالآخِرَةِ.
هر کس سختی و پریشان‌حالیِ‌‌ [شخصِ] تنگ‌دستی را بر او آسان گرداند، خداوند در دنیا و آخرت بر او آسان می‌گیرد.

یاری برادران
امام صادق (علیه‌ السلام):

لَمْ یَدَعْ رَجُلٌ مَعُونَةَ أخِیهِ المُسلِمِ حَتَّی یَسْعَی فِیها ویُواسِیهِ إلّا ابْتُلِیَ بِمَعُونَةِ مَنْ یَأثَمُ ولا یُؤجَرُ.

کسی کمک به برادر مسلمان خود و کوشش برای او و همدردی با وی را رها نکند، مگر آن‌که گرفتار کمک به کسی شود که در آن گنهکار شود و اجری نبرَد.