نور اهلبیت *علیهم السلام

سائل یا زائر

آیا تا کنون اندیشیده ای که چرا به سائل نه آن گونه می نگرند که به زائر؟

هر چند ما همه به درگاه اهل بیت (علیه السلام) گدائیم و «سائل» و به آن می بالیم،

اما اینک «زائر» آن سروران هستیم.

 

اگر کسی به گدایی بر آستانت بنشیند شاید جوابش را ندهی،

یا از دیگری بخواهی که پاسخش را بدهد و یا به جای دیگری حواله اش بدهی.

اما آیا ممکن است آن کس را که به قصد زیارت و دیدن تو به خانه ات آمده بی پاسخ گذاری؟

یا به دیگری حواله اش دهی؟ و یا به انک مالی دلش را خوش کنی؟

هرگز!

تنها راه این است که خودت در کنارش بنشینی و از او دل جویی کنی.

پس هر آن زمان که به زیارت آمدی بدان که صاحب مرقد (علیه السلام) تو را می بیند،

در کنار توست و از تو دل جویی خواهد کرد.

 

غفلت مکن تو خود در زیارت جامعه کبیره این گونه می خوانی:

أنّی ... زائِرٌ لَکُم؛ 1

من زائر شما هستم.

 

اهل بیت (علیهم السّلام) نیز تو را زائر دانسته اند و فرموده اند:

مَن زارَنا بَعدَ مَماتِنا فَکَأَنَّما زارَنا فی حَیاتِنا؛ 2

هر که ما را بعد از رحلتمان زیارت کند مانند این است که ما را در دوران حیاتمان زیارت کرده است.

 

و مردم نیز کسی را که به عتبات عالیات رحل سفر بربندد، زائر می دانند.

ای سائل! تو اکنون زائر هستی، غافل مباش.  

 

 

1-مستدرک الوسایل، ج10، ص422؛ بحارالانوار، ج99، ص131.

2- وسایل الشیعه، ج14، ص332؛ جامع الاحادیث الشیعظ، ج12، ص290.

کلمات کلیدی :

 « هر که عزم بهشت دارد بسم الله،

هر که عزم بهشت خدا دارد بپاخیزد،

کاروان منتظر نمی ماند،

هر که می خواهد و می آید زودتر بپا خیزد ... »

کاروان سالار می آید و می رود

و باز تکرار می کند:

                   « هر که عزم بهشت خدا دارد ... »

از خود می پرسم:

« بهشت؟

بهشت خدا؟

چگونه؟ »

فریاد می زنم:

« گفتی بهشت خدا؟ »

نزدیک می آید،

آرام پاسخ می دهد:

« آری، پاره هایی از بهشت خدا روی زمین »

می پرسم:

این بهشت کجاست؟

نامش چیست؟ »

می گوید:

« نامش؟

آشناست:

نجف، کربلا، کاظمین، سامرا ...

دور نیست، در نزدیکی ماست

در همسایگی عرش خدا

نام خدا را بگو و برپاخیز »

و من بر می خیزم.

کلمات کلیدی :