نور اهلبیت *علیهم السلام

شجاعت و هدف امام حسین(علیه السلام)

سَأَمضی وَ مَا بِالمَوت عار عَلی الفَتی            إذا ما نَوی حَقَّاَ وَجَاهَد مُسلما

و واسی الرّجالَ الصالحین بنفسه               و فارَقَ مثبوراً و خالف مُجرماَ

أُقدِّمُ نفسی لا أُرید بقائها                          لِتَلقی خَمیساً فی الهَیاج عَرَمرَمَا

فان عشت لم اندم و ان مِتُّ لَم أُلَم             کفی بک ذُلّاَ ان تَعیش وَ تَرغَمَا 1

این ابیات منسوب به امام حسین (علیه السلام) است که می فرماید:

1-من به سوی مرگ خواهم رفت که مرگ برای جوانمرد ننگ نیست؛ آنگاه که او معتقد به اسلام و هدفش حق باشد.

2- و بخواهد با ایثار جانش از مردان نیک حمایت و با جنایتکاران مخالفت نموده و از دشمنی خدا دوری گزیند.

3- من جانم را در طبق اخلاص می گذارم و دست از زندگی می شویم، تا در جنگی سخت با دشمنی بس بزرگ مواجه شوم.

4- من اگر زنده بمانم پشیمانی ندارم و اگر بمیرم ناراحتی ندارم، ولی برای من همین بس که چنین زندگی ذلت بار و ننگینی را سپری نکنم.

مؤلف گوید: امام حسین(علیه السلام) در طول سفر خویش به سوی عراق چندین بار به این ابیات متمثّل گردیدیه و آنها را در موارد مختلف و مکرّر می خواند و بعضی از ارباب مقاتِل معتقدند که این ابیات را خطاب به حرّبن یزید ریاحی خوانده است. 

 

1-بحارالانوار،ج44، ص192.

کلمات کلیدی :