بتکان خانه دل را !
نوشته شده به وسیله ی نور الزهراء در تاریخ 91/1/1:: 12:53 صبح
بتکان خانه دل را !
بیائید بهاری شویم
بهاری بیاندیشیم
بهاری فکرکنیم
بهاری بخوانیم وبنویسیم
بهاری ذهن واندیشه وباور خود را آرایش وویرایش کنیم......
یک سال دیگه گذشت! من و شما یک سال دیگه رو هم پشت سر گذاشتیم. چند سالمون شده؟ چقدر قرار گذاشتیم و شکستیم؟
آخر سال که میشه میشینیم و فکر میکنیم که چقدر به اهدافی که برای خودمون تعیین کرده بودیم در این سالی که گذشت رسیدیم! اهداف مالی ، تحصیلی ، شغلی ، علمی و... اگه به یکی از اونها نرسیدیم میشینیم و فکر میکنیم که چرا؟
چه موانعی باعث این عدم موفقیت شده و تصمیم می گیریم به نحوی اون رو برطرف کنیم.
پس چرا برای رسیدن به بالاترین مقامی که باید به اون برسیم برنامهای جدی نداریم؟
مقام خلیفه اللهی انسان که با رسیدن به جایگاه "بندگی" محقق میشه! بالاترین ارزش یک انسان اینه که یک عبد باشه. یک عبد مخلص. یک عبد ذلیل و حقیر و مسکین و مستکین که هیچی از خودش نداشته باشه. بالاترین مقامی که هر روز برترین مخلوق خداوند رو به اون مقام میشناسیم! اَشهَدُ اَنَّ مُحَمّد عَبدُهُ و رَسولُه.
همین امروز رو با سال قبل مقایسه کنیم. آیا تونستیم یک قدم به خدا نزدیکتر بشیم؟ یا کیلومترها ازش دور شدیم؟ در سالی که گذشت، با اعمالمون چقدر تونستیم رضایت امام زمانمون (روحی فداه) رو جلب کنیم که رضایت خداوند هم در گرو رضایت ایشون است؟ یا خدایی نکرده چقدر با کارهامون ، غمی رو غمهای غروبهای جمعهی ایشون گذاشتیم؟
قبل از شروع سال جدید همه رسم دارند که منزلشون رو تمیز کنند. القَلبُ حَرَمَ الله! چرا ما خونههای دلمون رو تمیز نکنیم؟
بیا که خانه تکانی کنیم . خانهی دل!
اما اینقدر این دل زنگار گرفته که به تنهایی کاری از پیش نمیره ، پس متوسل میشیم به کلام نورانی اباعبدالله الحسین علیه السلام در دعای عرفه که میفرماید:
اِلَهی أَنْتَ الَّذِی أَشْرَقْتَ الْأَنْوَارَ فِی قُلُوبِ أَوْلِیَائِکَ حَتَّى عَرَفُوکَ وَ وَحَّدُوکَ وَ أَنْتَ الَّذِی أَزَلْتَ الْأَغْیَارَ عَنْ قُلُوبِ أَحِبَّائِکَ حَتَّى لَمْ یُحِبُّوا سِوَاکَ وَ لَمْ یَلْجَئُوا إِلَى غَیْرِکَ
خداوندا! تویی که در قلوب اولیاء و خاصانت با انواری متجلی شدی تا به مقام معرفتت برسند و ترا به یکتایی بشناسند. تو همانی که بیگانگان را از دل محبینات بیرون راندی تا غیر از تو کسی را دوست نداشته باشند و جز به درگاهت به جایی پناه نبرند.
از خدا بخواهیم که محبتِ غیر را از دلمون بیرون کنه و دلمون رو فقط معدن محبت خود و احبائش قرار بده.
کلمات کلیدی :