نور اهلبیت *علیهم السلام

 

توسل و توجه به اهل بیت(علیهم السلام) در کلام بزرگان :

حضرت امام خمینی (ره): «حق تعالی شأنه، چنانچه محمّد(صلی الله علیه وآله) و دودمان او را وسایط هدایت، راهنماهای ما مقرّر فرموده و به برکات آنها امّت را از ضلالت و جهل،نجات مرحمت فرموده به وسیله شفاعت آنها، قصور ما را ترمیم و نقص ما را تتمیم فرماید و اطاعت و عبادت نا قابل ما را قبول فرماید.» [1] 

«ذکر خیر اصحاب ولایت و معرفت موجب صحبت و تواصل و تناسب می ‎شود و این تناسب باعث تجاذب شود و این تجاذب باعث تشافع شود که ظاهرش اخراج از ظلمتهای جهل به انوار هدایت وعلم است، و باطنش ظهور به شفاعت است در عالم آخرت»[2]

آیت الله شیخ محمّد بهاری همدانی(ره):

«باری چون قصد زیارت اولیاء حقیقی سلام الله علیهم را بنماید اولاً باید بداند که نفوس مقدّسه طیّبه طاهره چون از ابدان جسمانیّه مفارقت نمود و متصل به عالم قدس و مجردات گردید غلبه و احاطه ایشان به این عالم اقوی گردد و تصرفاتشان دراین نشأت بیش از سابق می شود و اطلاعاتشان به زائرین اتمّ و اکمل گردد... پس نسیم الطافشان و رشحات انوار آن بزرگواران بر زواّر و قاصدین ایشان و به جهت خواری دشمنانشان... و به امید استشفاع از برای بخشش گناهان و رجاء وصول بر فیوضات عظمیه رو به آن بزرگواران کند با مراعات آن آدابی که در کتب مزار ثبت است»[3]

آیه الله قاضی (ره): ایشان در ضمن توصیه به زیارات مختلف و توسّل به اهل بیت (علیهم السلام)، اینگونه به شاگردان خویش توصیه می کنند: «قرائت زیارت جامعه در هر روز جمعه،مقصودم همان زیارت جامعه معروفه است .»[4]

حضرت آیه الله العظمی بهاء الدینی (ره):

ایشان سفارش مؤکّدی نسبت به توسّل به معصومین(علیهم السلام) و بالاخص حضرت زهرا (س) داشتند و می فرمودند :«ما می دانیم هر چه را که حضرت فاطمه (س) امضا کند از نظر پیامبر و ائمه امضا شده است که هیچ حرفی روی آن نیست .»[5]

حضرت آیه الله بهجت (حفظه الله):

«امام عین الله ناظره است ...امام زنده است، ناضر است قادر و مقتدر است. ائمه(علیهم السلام) حاضرند، می ‎بینند،جواب می دهند ... التفات ما کم است... زیارت شما قلبی باشد. در موقع ورود اذن دخول بخواهید. اگر حال داشتید به حرم بروید... اگر حالتان مساعد نیست به کار مستجی دیگری بپردازید. سه روز روزه بگیرید و غسل کنید و به حرم بروید و دوباره از حضرت اجازه ورود بخواهید... همه زیارت نامه‎ها مورد تایید هستند. زیارت جامعه کبیره را بخوانید. زیارت امین الله مهّم است. قلب شما بخواند ، با زبان قلب بخوانید...»[ 6].

 

توسل و عشق به اهل بیت (ع) در سیره عملی بزرگان : 

 

حضرت امام خمینی (ره): عشق و علاقه و توسّل ایشان به اهل بیت (علیهم السلام) زبانزد همه کسانی است که با ایشان ارتباط داشته‎اند. از جمله برنامه‎های ایشان در مدّت 15 سالی که در نجف بوده‎اند، رفتن به زیارت امیرمؤمنان (علیهم السلام) سه ساعت از غروب گذشته در هر شب و خواندن زیارت جامعه و توسّل به ایشان بوده است. ایشان در تمام زیارات مخصوص امام حسین (علیهم السلام) در این مدّت از نجف به کربلا می رفتند و در تهران هم که بودند این زیارات از راه دور انجام می‎شد.[7]

یکی از نزدیکان امام (ره)‌می گوید: «علاقه امام به اهل بیت(علیهم السلام) در حدّ و‎صف ناشدنی است.امام عاشق آنهاست .عاشقی که تا صدای یا حسین بلند می‎شود بی‎اختیار اشک می ریزد. ایشان که در شهادت فرزندشان حاج آقا مصطفی (ره) یک قطره اشک نریختند»[8].

 

علامه امینی (ره) صاحب کتاب الغدیر:

«از ویژگیهای ایشان،عشق و ولای کامل او بود نسبت به آل محمد(علیهم السلام) عشقی وصف ناشدنی که می توان گفت «الغدیر»نیز در اثر همین عشق نوشته شد. در مجالس با صدای بلند بر مصائب آل محمّد(صلی الله علیه وآله)‌می گریست به طوری که دیگران و به خصوص اهل منبر و نوحه‎خوانان تحت تأثیر گریه ایشان منقلب می‎شدند،گویا یکی از آل محمّد در مجلس است و اگر گوینده مصیبت نام حضرت زهرا (س) را می برد آنگاه خون در رگهایش متراکم شده و چونان کسی که ظلم بر ناموس او رفته فریاد می‎زد و همراه اشک بی‎امان ، از چشمانش شعله آتش بیرون می‎زد».[9]

ایشان بارها به محضر امیر مؤمنان متوسل شده بودند و حاجت گرفته بودند، آیه الله بهاء الدینی نقل کرده‎اند؛مرحوم علامه موقعی به کتابی جهت نوشتن الغدیر نیاز پیدا کرده و به محضر امیر مؤمنان متوسل می‎شوند ولی مدتی می‎گذرد خبری نمی‎شود در آن حین روزی در حرم بوده‎اند یک عرب بیابانی می ‎آید رو به ضریح کرده و با جسارت می گوید: یا علی، اگر مردی کار مرا انجام بده.و هفته بعد موقعی که علامه در حرم بوده در همان نقطه برمی‎گردد و می ‎گوید:یا علی، مردی، کارم انجام شد. علامه ناراحت می‎شوند که چطور حاجت ایشان روا نمی‎شود. شب در عالم رؤیا حضرت را زیارت کرده به ایشان می‎گویند: آخر آنها بدوی هستند و طبق طفولیتشان با ایشان بر خود می‎کنیم. نباید آنها را معطل کرد. اما شما که با ما آشنائی دارید،معطل هم بشوید از ارادت شما کاسته نمی‎شود. صبح فردا، پیر زنی کتابی را در دستمالی بسته محضر علامه می ‎آورد. علامه مشاهده می ‎کند که همان کتابی است که از حضرت خواسته بودند.[10]

 

 [1] . آداب الصلوه ـ ص 379ـ 380ـ امام خمینی (ره) ـ مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام (ره)‌ـ چاپ اوّل 1370 هـ . ش.

[2] . همان / 223.

[3] . تذکره المتقین/ ص67 ـ77ـ شیخ محمّد بهاری همدانی (ره)ـ انتشارات نهاوندی چاپ دوّم / 1376.

[4] . اسوه عارفان ـ(گفته‎ ‎ها و نا گفته ها درباره‌ آیه الله قاضی) ـ ص 138 ـ صادق حسن زاده، محمود طیّار مراغی ـ انتشارات مؤمنین اوّل1378.

[5]. سیری در آفاق (زندگینامه آیه الله بهاء الدینی) ـ ص 244 حسین حیدری کاشانی انتشارات تهذیب اوّل 1381.

[6]. فریادگر توحید، حضرت آیه الله بهجت ،ص 213ـ214ـ تهیه ،مؤسسه فرهنگی اهل بیت قم ، انتشارات انصاری چاپ دوّم 78.

[7] . سیمای فرزانگان ـ ص 180 / رضا مختاری / دفتر تبلیغات اسلامی / 1374 / چاپ هشتم.

[8] . هما ن / ص181.

[9] . سیمای فرزانگان / ص 183.

[10]. سیری در آفاق / ص 245.

منبع: اندیشه قم

کلمات کلیدی :