نور اهلبیت *علیهم السلام

زینب(س)؛ زبان علی(ع) در کام، رسالت حسین(ع) بر دوش

زینب! ای تندیس علم لدنی! مگر امام سجاد علیه السلام از دریای بیکران علم و حکمت و فهم و شعور تو چه امواجی را دید که تو را عالمة غیر معلّمة و فهمة غیر مفهمة خواند؟ که تو را آموخت، تا در بزم غرور و مستی دشمن جسارت او را که می خواست شخصیت ابراهیمی تو را در هم شکند و قامت رسای تو را خم کند با جمله ما رأیت إلاّ جمیل، پاسخ گویی.

آیا نخواهی گفت: استادم خدا، معلمم زهرا سلام اللّه علیها و مربی ام علی علیه السلام بوده است؟ ای حامل فصاحت و صراحت علی! با ذوالفقار بیانت بر اهریمن زبون نواختی و در میدان شهامت تاختی تا به آنجا که پرده از گذشته ننگین بنی امیه برداشتی و چهره زشت و کریه نیاکان یزید را به او و به همه نشان دادی که أمن العدل یا ابن الطلقاء؛ ای پسر آزادشدگان! آیا این نشانه عدالت و انصاف است که زنان و دخترکان خود را در پس پرده نگه داشته و اهل بیت رسول اللّه صلی اللّه علیه وآله را که حریم عفاف و کرامت و عظمت خدایند، در انظار بیگانگان قرار دهی؟ ای زینت پدر، و مونس مادر! چه منزلت و شخصیتی داری که خدا نام تو را برگزید و بر لوح محفوظ نگاشت؛

زینب ای خورشید روز و ماه شب کربلا!

ای تمامی حیا و حلم! زینب!

ای زبان علی در کام!

با ما حرف بزن ای زن، ای که مردانگی در رکاب تو جوانمردی آموخت، زنان ملت ما به تو محتاجند، بیش از همه وقت، غرب برخی زنان ما را به اسارت پنهان و ذّلت تازه شان می کشاند و از خویش و از تو بیگانه شان می سازد.

آنان را بر استعمار کهنه و نو و بر بندگی های پوسیده، به نیروی فریادهایی که بر سر یک شهر، شهر قساوت و وحشت می کوبیدی و پایه های یک قصر، قصر جنایت و قدرت را می لرزاندی، بر آشوب تا در خویش بر آشوبند و تار و پود این پرده های عنکبوت فریب را بدرند؛ و تا در برابر این طوفان بر باد دهنده ای که وزیدن آغاز کرده است، ایستادن را بیاموزند و خود را از حرم های اسارت قدیم و بازارهای بی حرمت جدید به راهبردی تو نجات بخشند.

زینب! ای زبان علی در کام! ای رسالت حسین بر دوش! ای که از کربلا می آیی و پیام شهیدان را در میان هیاهوی همیشگی جلادان هم چنان به گوش تاریخ می رسانی.

زینب! با ما سخن بگو.

بگو که ما چه کنیم؟

لحظه ای بنگر که ما به کجا می رویم؟

دمی به ما گوش کن تا مصائب خویش را با تو باز گوییم.

با تو ای خواهر مهربان! این تو هستی که باید بر ما بگویی، ای رسول امین برادر که از کربلا می آیی و در طول تاریخ بر همه نسل ها می گذری و پیام شهیدان را می رسانی. ای که از باغ های سرخ شهادت می آیی و بوی گل های نوشکفته آن دیار را در پیراهن داری؛ ای دختر علی، ای خواهر حسین علیهما السلام! ای قافله سالار کاروان اسیران! ما را نیز در پی این قافله با خود ببر. زهرا عاشوری

حیف است بی بهره از این جهان بگذریم

مرجع عالی قدر آیةاللّه العظمی بهجت یک وقتی در جلسه در درس خود، ضمن بیان نکات اخلاقی به طلاب خاطرنشان کردند: حیف است از این بازاردنی عبور کنیم و به جای بهره برداری، اضرار بر ما وارد شود.

یکی از شاگردان حاضر در مجلس عرض کرد: کثرت وسایل زندگی و شؤون اقتصادی باعث عقب ماندگی روحانیون گردیده است.

حضرت آیة اللّه بهجت در جواب فرمودند: زیادتی وسایل زندگی و اختلاف طبقات در شؤون زندگی و معیشت دنیایی در همه ی اعصار بوده است. برای حضرت ابراهیم و حضرت سلیمان علیهم السلام هم دنیا فراهم بوده است.

زیادتی و کمی وسایل زندگی و اسباب رفاه و راحتی، نه موجب خوبی و بدی اشخاص است، و نه داشتن آن موجب راحتی درونی انسان می گردد، بلکه هنگام قضاوت در مورد افراد، تقیّد به عبادت و توّجه و یاد خدا را باید لحاظ کرد. با این که سیّد مهدی بحرالعلوم رحمةاللّه زندگی اشرافی داشت، در عین حال صاحب کرامات و مقامات علمی و عملی بود.

منبع: 600 نکته در محضر حضرت آیة اللّه العظمی بهجت / 240

کلمات کلیدی :